Przemyślana polityka kulturalna jest niezbędnym składnikiem miasta, które chce się rozwijać, bez kultury bowiem nie jest ono w stanie odnieść realnego sukcesu. Dzięki wypracowanej i wdrażanej strategii kulturalnej, miasta nie tylko budują swój prestiż, unikatowość i artakcyjność turystyczną (pierwsze skojarzenia dot. Nowego Jorku, Paryża czy Rzymu w dużej mierze wiążą się z ich ofertą kulturalną), ale też kształtują jakość życia mieszkańców, swój ekonomiczny rozwój oraz innowacyjność.

Mieszkańcy miasta to jego największy rozwojowy kapitał, jednak ich rola w polityce kulturalnej nie może ograniczać się jedynie do konsumpcji. Powinni dostać do ręki narzędzia, które pozwolą im kształtować i realnie wpływać na wytwarzanie dóbr oraz sposoby korzystania z nich. Do tego zaś niezbędna jest skuteczna strategia komunikacji i współpracy między miejskimi decydentami, lokalnymi społecznościami, organizacjami pozarządowymi, aktywistami miejskimi oraz instytucjami kultury.

W obecnym świecie ciągłych zmian i rozwoju deweloperskiego miast, który ogranicza w dużej mierze możlwości i fizyczną przestrzeń dla rozwoju kultury oraz pracy artystów, włodarze miast muszą zadać sobie pytanie o to, jak przyciągać nowych inwestorów, zachowując i rozwijając jednocześnie unikatową tkankę kulturową miejsca, którym zarządzają. Jak zatrzymać obecnych i przyciągnąć nowych artystów (podążających do miejsc, w których mają większe możlwości rozwoju), którzy są naturalnymi magnesami dla społeczności lokalnych, ożywiającymi miejsca kreatywną energią, budującymi społeczne zaangażowanie i biznesowe możliwości wokół siebie. I jak jednocześnie uniknąć gentryfikacyjnego “efektu Soho”.

W Polsce nie ma tradycji filantropii, nie ma korzystnych odpisów podatkowych w kulturze, biznes wkracza do kultury przeważnie tylko przy jednorazowych projektach, a świat kultury postrzega biznes jako nieosiągalnego partnera, któremu nie jest w stanie zaproponować żadnych wymiernych korzyści. W polskim modelu publicznego finansowania kultury rola miejskich włodarzy w konsolidacji i tworzeniu przestrzeni dla środowisk biznesowych, twórczych, edukacyjnych oraz pozarządowych, a także polityka kulturalna miasta oparta na przejrzystości, komunikacji, otwartości i włączaniu, a nie wykluczaniu, są warunkiem niezbędnym dla aktywności kulturowej jego mieszkańców.